تجمع زیستی فلزات سنگین (روی، کروم و نیکل) در بافت های عضله و پوست دو گونه ماهی آزولا و کیلکای معمولی و ارزیابی خطر غذایی ناشی از مصرف آن در جنوب دریای خزر

ضرورت توجه بیشتر به کیفیت بهداشتی ماهی به عنوان بخشی مهم از منبع پروتئین انسان¬ها افزایش پیدا کرده است به همین منظور مطالعه حاضر میزان سه فلز کروم، نیکل و روی در بافت عضله و پوست دو گونه ماهی خوراکی آلوزا (alosa caspica) و کیلکای معمولی (clupeonella cultiventris caspia) را درحوضه جنوبی دریای مازندران در سال 1392مورد بررسی قرار داده است. آماده¬سازی50 قطعه ماهی کیلکای معمولی و 17 قطعه ماهی آلوزا پس از زیست¬سنجی به روش هضم اسیدی انجام گرفت. غلظت فلزات مورد مطالعه در نمونه¬های هضم شده با استفاده از دستگاه جذب اتمیscientific equipment gbs قرائت شد. نتایج حاصل از آزمون¬های آماری نشان داد که میزان کروم در پوست بین دو گونه اختلاف معنی¬داری را داشته است(05/0>p). در کیلکای معمولی میزان کروم و روی بین پوست و عضله و همچنین در آلوزا، میزان روی بین پوست و عضله تفاوت معنی¬داری را نشان داد (05/0>p). نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که میزان کروم و روی در عضله آلوزا با یکدیگر همبستگی داشتند (05/0>p). نتایج نشان داد که میانگین غلظت کروم در پوست و عضله آلوزا، غلظت کروم در عضله کیلکای معمولی، غلظت نیکل در پوست آلوزا و کیلکای معمولی بیش از میزان استاندارد تعیین شده توسط سازمان بهداشت جهانی بوده است.